"W całej Polsce Wielką Nowennę rozpoczęła w 1957 r. peregrynacja obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, poświęconego przez papieża Piusa XII . Pierwszym etapem była Warszawa i archidiecezja warszawska. W czasie tej peregrynacji obraz Jasnogórskiej Pani wędrował od diecezji do diecezji, a w diecezji do każdego kościoła i parafii. Do roku 1966 peregrynacja odbyła się w 10 diecezjach. Jednak we wrześniu 1966 milicja zabrała przemocą obraz Matki Bożej z kaplicy - samochodu i zawiozła go na Jasną Górę, skąd pod karą zamknięcia klasztoru nie można Go było zabrać. Od tej pory zamiast obrazu wędrował Ewangeliarz i świeca, aż do uroczystości peregrynacyjnych w Radomiu¹. 
        W Skomielnej Białej nawiedzenie obrazu przypadło w dniach 13-14 XII 1967 roku. Poprzedziły je misje rozpoczęte 7 XII 1967 r., a prowadzone przez ojców redemptorystów z Krakowa - o. Brzoskowskiego i O. Siwka. Nauki były osnute wokół mariologii, ale poruszały także problem wad narodowych Polaków - pijaństwa, zgody w rodzinie i sąsiedztwie, nienawiści i procesów. Codziennie były głoszone 4 nauki, które cieszyły się dobrą frekwencją „jak w największe uroczystości odpustowe”². Na sam dzień peregrynacji odświętnie udekorowano stary kościół jak i nową świątynię, podobnie udekorowali swoje domy mieszkańcy. Uroczystość nawiedzenia rozpoczęła się 13 XII o 16.30 przyjazdem biskupa Juliana Groblickiego. W oczekiwaniu najpierw na biskupa, później na Obraz zebrani przed kościołem odmawiali różaniec.
        Kolumna samochodów z obrazem Matki Bożej przyjechała o 17.00 ze Skomielnej Czarnej i w procesji wniesiono obraz do nowego jeszcze nie ukończonego kościoła. We wnętrzu nowej świątyni najpierw było przemówienie ks. proboszcza ze Skomielnej Czarnej o. Piotra Palucha. Następnie zabrał głos ks. proboszcz Władysław Bodzek. Witając Jasnogórską Panią powiedział m.in: „Bogarodzico Królowo Polski ! Z największą czcią witam Cię wraz z Ludem Bożym w Skomielnej Białej. (...) Wędrówka Twoja Matko Najśw. była różna. Uciekałaś do Egiptu, aby chronić swego Syna Jezusa Chrystusa przed śmiercią ze strony Heroda. Wędrowałaś do naszej miejscowości przed laty w obrazie poświęconym przez pap. Piusa XII jako używana odzież, by z Rzymu przedostać się do naszego kraju. Dlatego lud miejscowy czci Cię jako Nieustającą Pomoc. (...) Chcemy Ci podziękować w czasie tej doby nawiedzenia za łaski które nam od lat wypraszasz. Chcemy przez Ciebie zbliżyć się do Twojego Syna Jezusa Chrystusa. Chcemy wziąć do serca, Jego zasady przykazań, przede wszystkim przykazanie miłości”³.
        Po gospodarzu parafii wędrującą Matkę witały i składały hołdy poszczególne grupy a wśród nich: dzieci szkolne, młodzież żeńska, młodzież męska, matki, ojcowie, ministranci, klerycy i kapłani. Przemówienia przedstawicieli tych grup ujęte były w formie wierszy, lub w formie podziękowania ze złożeniem pewnego rodzaju przyrzeczenia na przyszłość. Wspomniane hołdy składane przez te grupy przeplatane były fanfarami i pieśniami maryjnymi odgrywanymi przez miejscową orkiestrę strażacką. Po złożeniu hołdów ks. bp Julian Groblicki celebrował mszę św. w asyście 5 księży i 4 kleryków pochodzących ze Skomielnej Białej. Ks. biskup w czasie tej mszy wygłosił okolicznościowe kazanie, jak również po jej zakończeniu wygłosił mowę sprowokowany do tego obecnością księży i kleryków ze Skomielnej. Po mszy nastąpiły godziny czuwania matek, ojców, młodzieży męskiej i żeńskiej.

W dalszej części nocy program był następujący⁴:
22.00 msza św. sprawowana przez ks. Józefa Pędzimęża ze Skomielnej Białej
23.00 msza św. - ks. Józef Masłowski
24.00 pasterka maryjna pod przewodnictwem ks. proboszcza Władysława Bodzka z kazaniem O. Brzoskowskiego
2.00 msza św. - ks. Józef Masłowski
3.00 msza św. - ks. Stanisław Gacek
4.00 msza św. - ks. Józef Pędzimąż
5.00 msza św. - ks. Czesław Gacek
7.00 roraty - o. Siwek z kazaniem
9.00 msza św. - ks. Władysław Gacek
11.00 msza św. dla dzieci z kazaniem, z wystawieniem Najśw. sakramentu i specjalnym błogosławieństwem dzieci - celebrował ks. proboszcz Władysław Bodzek
12.30 msza św. - ks. Marian Sadlik

Zakończenie peregrynacji i pożegnanie Obrazu Matki Bożej rozpoczęło się o 15.00. Na program złożyły się: różaniec, słowo wygłoszone przez o. Brzoskowskiego, który prowadził misje, akt zawierzenia Matce Boskiej  przez proboszcza parafii, podziękowanie ojcom redemptorystom za trud głoszenia słowa Bożego. Bardzo wzruszające było pożegnanie Matki Bożej przez dzieci:
„W imieniu ojców i w imieniu matek i w imieniu naszych skomielniańskich dziatek, pragnę Cię pożegnać tak mile, od wszystkich ludzi w Skomielnej. Żegnamy Cię Matko Boża i duzi i mali tymi słowami - Błogosławionaś Ty między niewiastami. O Matko Boska smutno nam dzisiaj, że Cię pożegnać musimy, bo my bez Ciebie są biedni i nędzni, bo my bez Ciebie żyć nie możemy. Nie odchodź od nas o Matko droga na zawsze, wspieraj nas w każdej potrzebie. Proś za nami Matko Najświętsza Jezusa błagamy tak serdecznie Ciebie, o Matko Boska co królujesz w niebie. Żegnamy Ciebie o Matko Boska z bólem serca i w oczach łzami, o Matko Boska nie rób nas sierotami. Nie zapominaj o nas, choć wejdziesz w częstochowskie bramy, my lud skomielniański serdecznie Cię błagamy i żegnamy.”⁵
        Po pożegnaniu o godz. 16.40 delegacja odjechała z Obrazem do parafii w Bystrej Podhalańskiej. Na miejscu po odjeździe delegacji msze św. celebrował o. Brzoskowski. Udział wiernych we wyżej wspomnianej uroczystości był bardzo dobry. Nowy kościół - jeszcze nie wykończony - był całkowicie wypełniony ludźmi, tak jak w czasie największych uroczystości. Świadczy o tym fakt, że w czasie misji przygotowujących do peregrynacji jak również w samą uroczystość rozdano przeszło 6 tyś. komunii św. Ogromna większość ludzi brała aktywny udział w przygotowaniu dekoracji kościoła jak i domów prywatnych i pod względem duchowym bardzo głęboko przeżyła tą uroczystość. Nie wystąpiły żadne trudności ze strony władz powiatowych. Część uroczystości odbyła się w nowym kościele, choć nie był on jeszcze dopuszczony do użytku przez komisje budowlaną. Jedynie członkowie orkiestry strażackiej nie mogli występować w czasie uroczystości w strojach galowych, lecz w cywilnych ubraniach. Ks. Władysław Bodzek stwierdził, „że nie było żadnych prowokacji ani przy powitaniu ani przy pożegnaniu, choć cała trasa przejazdu obstawiona była przez Milicję Obywatelską. Nawet przedstawiciele Partii byli obecni w kościele na poszczególnych częściach uroczystości”⁶. 
        Efektem tych wszystkich obchodów  były konkretne postanowienia zmiany życia całych rodzin jak i pojedynczych osób. Zostawały one wpisane do specjalnej Księgi Zobowiązań Tysiąclecia. Wśród nich spotykamy zobowiązania do codziennej modlitwy w intencjach zmarłych cierpiących w czyśćcu, a także całego Kościoła, budowy nowej świątyni, o powołania kapłańskie. Rodzice przyrzekali dbać o gruntowne religijne wychowanie swoich dzieci, abstynencje, a nawet przepracowanie dodatkowych dniówek przy budowie kościoła⁷."

---------------------------------------------------------------

¹ ks. B. Kumor, Historia Kościoła, cz. 8, s. 519-521.
² APSB, T: Historia parafii, Sprawozdanie z nawiedzenia Obrazu Najświętszej Maryi Panny w dniu 13-14 XII 1967.
³ APSB, Tamże, maszynopis z wierszami i wystąpieniami.
⁴ APSB, Tamże, Sprawozdanie z nawiedzenia Obrazu NMP...
⁵ APSB, Tamże, maszynopis z wierszami i wystąpieniami, Matkę Bożą żegnają dzieci.
⁶ APSB, T: Historia parafii, Sprawozdanie z nawiedzenia Obrazu NMP...
⁷ APSB, Księga Zobowiązań Tysiąclecia, wpisy z dnia 15 XII 1965, 11 V 1966, 9 X 1966, 3 I 1968, 6 I 1968 r.

Powyższy tekst to fragment pracy dypl. “Dzieje Parafii św. Sebastiana w Skomielnej Białej do roku 1975” ks. mgr Józefa Urbańczyka, udostępnionej na potrzeby strony "Powrót do korzeni". (tedd55 - czerwiec 2005).

POWRÓT DO GÓRY