Henryk Łasak urodził się 17 II 1932 r. w podwarszawskiej wsi Las. Jako kolarz zdobył wraz z drużyną złoty medal na Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Bukareszcie w 1953 roku. W latach 1954 - 1956 dwukrotnie brał udział w Wyścigu Pokoju, ale bez sukcesów. Od 1967 r. trener kadry narodowej. Współtwórca największych sukcesów polskiego kolarstwa. Pod jego kierownictwem Ryszard Szurkowski wygrał dwukrotnie Wyścig Pokoju (1970, 1971), drużyna szosowa zdobyła srebro na Igrzyskach Olimpijskich 1972 w Monachium i brąz w wyścigu drużynowym na Mistrzostwach Świata w 1971 roku.
5 stycznia 1973 r., jadąc na zgrupowanie do Zakopanego, kierowany przez niego samochód uderzył w jadący z przeciwka autokar. Było na „zakręcie śmierci” w Skomielnej Białej. Trener i jeden z jadących z nim kolarzy zginęli.
     Największe laury przyszły po jego śmierci. Na Mistrzostwach Świata w Barcelonie drużynę prowadził już Wojciech Walkiewicz, ale znaczącą część tamtych sukcesów trzeba przypisać Łasakowi. Szurkowski zdobył wówczas złoto, a Stanisław Szozda srebro, na dokładkę było jeszcze złoto w wyścigu drużynowym na czas, a wszystko w stylu największych mistrzów.
     Od 1999 roku w Suchej Beskidzkiej organizowany jest ogólnopolski wyścig kolarski - Memoriał im. Henryka Łasaka.
Tradycją jest, że uczestniczący w wyścigach kolarskich, których trasa przebiega przez Skomielną Białą kolarze rzucają wiązanki kwiatów na „zakręcie śmierci” i przy szkole, czcząc pamięć byłego trenera i kolarza.

POWRÓT DO GÓRY